Borsakredi

  1. Anasayfa
  2. »
  3. Gündem
  4. »
  5. Türkiye’de yaşayan Rus ve Ukraynalılar anlatıyor: ‘Annem bana değil TV’lere inanıyor’

Türkiye’de yaşayan Rus ve Ukraynalılar anlatıyor: ‘Annem bana değil TV’lere inanıyor’

admin admin - - 3 dk okuma süresi
0

Tatyana ve Jane Türkiye’de yaşayan Ukraynalı iki genç… Ülkelerinden uzakta yaşıyorlar ama arkadaşları, akrabaları, aileleri çatışmanın tam ortasında ve can güvenlikleri yok. Her gün hop oturup hop kalkıyor, “Biz savaş istemiyoruz, Putin dışında kimse savaş istemiyor” diyorlar.

Ülkemizde yaşayan yüzlerce Ukraynalı var. Onlar da ülkelerinde yaşanan savaşı bizler gibi televizyondan izliyor ve ellerinden hiçbir şey gelmiyor. Aralarında arkadaşları, akrabaları, aileleri memlekette olanlar var. Hepsi çaresizce savaşın bir an önce bitmesini bekliyor.

Türkiye’de yaşayan Ukraynalılardan biri de Tatyana Nogay… 2004 yılında Türkiye’ye çalışmak için gelen Nogay, Rus işgalinden etkilenen ilk şehir olan Harkiv’de doğup büyüdü. Ülkesinde bir süre Almanca ve İngilizce öğretmenliği yapan Nogay, Türkiye’deki bir otelden teklif gelince Ukrayna’dan ayrılıp buraya yerleşti. Bir süre otellerde çalışan Nogay şu an evli ve çocuğu var.

‘HABERLERİ İZLERKEN OKULUMUN YIKILDIĞINI GÖRDÜM’

“Dün haberleri izlerken öğretmenlik yaptığım okulu yok ettiklerini gördüm. Günlerdir zaten çok üzgünüz ama görev yaptığım okulun yerle bir olduğunu görmek beni çok etkiledi, çok ağladım. Şu an ‘devletim’ diye bir şey var mı yok mu belli değil” diyen Nogay, sözlerine şöyle devam etti:

‘BABAM ÇATIŞMA BÖLGESİNDE, ONUN İÇİN ÇOK ENDİŞELİYİM’

“Ailem normalde Ukrayna’da yaşıyor ancak yeni doğan bir bebeğim olduğu için annem Ocak ayında Türkiye’ye geldi. Babam şu an sıcak çatışma bölgesinde bulunan evimizde. Her gün onunla iletişim kurmaya çalışıyoruz çünkü onun için çok endişeleniyoruz. Dün bizim evimizin 200 metre ilerisinde çatışma oldu. Ukrayna’daki herkes gibi babam da çok korkuyor. Babam birlikte çalıştığı yerde bulunan sığınakta saklanıyor.

“Rusya’nın saldıracağına yönelik konuşmaların başlamasıyla birlikte babam yiyecek ve içecek stoku yapmıştı. Ülkede şu an hiçbir şey bulamıyorlar. Gıda satan yerler düne kadar kapalıydı, bugün açan yerlerde de ürün fiyatları çok yükseldi. Özellikle de ekmek bulmakta güçlük çekiliyor. Babamın bulunduğu bölgeye ekmeği bir araba getiriyor ve 2 dakika bitiyormuş.

“Babam bazen korkunca ‘Keşke imkân olsa da ben de Türkiye’ye gelsem’ diyor. Ben de ikna etmeye çalışıyorum ama babamın Türkiye’ye gelmeyeceğine eminim. Özellikle de annemin bu dönemde yanımda olmasından hayli mutluyum.”

İlgili Yazılar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir